Дождж, не сціхаючы, лье над Юянем,
Хвалі сівыя ўзмываюць імкліва.
За Ціньвандао ў бяскрайнім прасторы
Носіцца лодка ў патоку бурлівым.
Лодка рыбацкая ў водным прасторы,
Дзе на ўзбярэжжа вынесе мора?
Многа схавана падзей за вякамі!..
Тут, ля Цзешы, грымна свет скаланулі:
Выйшаў Удзі са сваімі палкамі —
Міг гэты строфы яго нам вярнулі.
Вецер стагоддзяў… Пранізлівы вецер…
Ды ўсё іначай стала на свеце!