Хмары высока а неба зусім спалатнела
гляджу як гусі лятуць на поўдзень
да вялікага мура адважны дойдзе
лічыць на пальцах — яшчэ дваццаць тысячаў лі
на Люпаншана вышняй вяршыні
вецер заходні вее ў чырвоны штандар
вось дрыжыць у руцэ маёй моцна трыманая ліна
калі гэта зблытаем ёй зялёнага цмока?
наўкола вялікіх кедраў
вясёлкі сем колераў — хто ім дае весялосьць
стужкі ядвабу па небе лунаюць
дождж прайшоў сонца зноў заблішчэла
і гор верхавіны ўпрыгожыць вянок зялёны
колькі ж крывавых гадоў прайшло над гэтай зямлёй
на мурах вёскі вырытыя раны
О як прыемна глядзець на досьвітку сёньня
на горы аздобленыя вянком зялёным.