Шырока шырока
праз усю краіну
праплываюць дзевяць струменяў
глыбока глыбока
з поўначы на поўдзень
працінаюць наўпрост
зазмрочаныя ў сінім тумане
дажджу і імглы
Зьмяіныя і Чарапашыны Пагоркі
вежа панад вадою.
жоўты жораў
адляцеў
хто ведае дзе ён?
толькі гэта прысельле
засталося для падарожных.
у віне якое я п’ю
запавет бурлівае плыні
прыліў майго сэрца
уздымаецца высока як хвалі.