Горы!
Я ў сядле, плётка ў руцэ, конь дужа скоры.
Увыш пазірну —
Дастанеш рукой ажно зоры.

Горы!
Вы, як прыбою марскога ліхія удары-паўторы.
Вы, быццам конніцы ўпаранай
У бітве ушчыльненай, ярай заторы.

Горы!
Іх вяршыні нязрушна стаяць век каторы.
Неба падала ўніз,
Ды яго зноў вяршынь утрымалі падпоры.