Люпаншан Хмары высока а неба зусім спалатнелагляджу як гусі лятуць на поўдзеньда вялікага мура адважны дойдзелічыць на пальцах — яшчэ дваццаць тысячаў ліна Люпаншана вышняй вяршынівецер заходні вее ў чырвоны штандарвось дрыжыць у руцэ маёй моцна трыманая лінакалі гэта зблытаем ёй зялёнага цмока?наўкола вялікіх кедраўвясёлкі сем колераў — хто ім дае весялосьцьстужкі ядвабу па небе лунаюцьдождж прайшоў… Read More »
Вежа жоўтага жорава Шырока шырокапраз усю краінупраплываюць дзевяць струменяўглыбока глыбоказ поўначы на поўдзеньпрацінаюць наўпростзазмрочаныя ў сінім туманедажджу і імглыЗьмяіныя і Чарапашыны Пагорківежа панад вадою.жоўты жораўадляцеўхто ведае дзе ён?толькі гэта прысельлезасталося для падарожных.у віне якое я п’юзапавет бурлівае плыніпрыліў майго сэрцауздымаецца высока як хвалі. Пераклад Дзьмітрыя Серабракова і Міхася Баярына Вежа жоўтага бусла Шыр кітайскай зямлі… Read More »
Гара Чынкан Ля ўзножжа гарыкалыхаюцца нашы сцягіна яе верхавінегучаць нашы рогі і бубныдзесяць тысячаў ворагаўнас акружыліды мы стаялі трывалаі не саступілімоцнай была абаронанібы магутны мурзьядналіся нашыя воліцьвердзі нібытаад Хуангйангчыезышоў гром стрэлаўі войска нашых ворагаўадляцела ў ноч. Пераклад Дзьмітрыя Серабракова і Міхася Баярына Цзінганшань Сцягі баявыя відны пад гарой.З вяршыні разносіцца гром барабанаў.Аблогаю ворагі нас атачылі.Мы… Read More »
Сьвята 1929‑га новага году Нінгхуа! Чынглю! Квейхуа!вузкая сцежка, лес глухіі сьлізкі мохкуды мы ўскочым сёньня?проста да ўзножжа гарытам вецер разгорнеяк сьвітакнаш пунсовы сьцяг. Пераклад Дзьмітрыя Серабракова і Міхася Баярына Нінхуа, Цінлю, Гуйхуа.Вузкі спуск, слізкі мох, лес, трава.Куды мы сягоння ідзём?На гару Уі мы ідзём,Ля гэтай гары, ля гэтай гарыЧырвоныя сцягі гараць, як кастры,Палошча іх сінява.… Read More »
Хуіч’ан На ўсходзенеўзабаве ўспыхне сьвітанакале не кажышто мы выйшлі заранамы ж блукаліпа ўсіх тых зялёных пагоркахмы яшчэ не старыяі з гэтага бокукраявід надзіва чароўныадразу ж ад муроў Хуіч’анза ланцугамі бягуць ланцугіда ўсходняга акіянунашы жаўнеры цэляць і пільна глядзяцьна поўдзень Квантунгузялёнагаі і квяцістагана адлегласці. Пераклад Дзьмітрыя Серабракова і Міхася Баярына Хуэйчан Хутка зара запалае барвяна.Хіба ў… Read More »
Чалавек а ня неба хутка старэекалі Фэст Падвойнай Дзявяткігод за годам праходзіцьяшчэ раз той Фэст вярнуўся.на поле сечыжоўтыя кветкі надзвычай духмяныяраз на годвосеньскі вецер цяжка ўдараекаб намаляваць да вясны непадобную сцэнунават лепш чым вяснамірыяды суполак марознага неба й вады.
Раптоўны вецер зграмадзіў хмарыбагі вайны ўзнавілі сваркіі падушку сьненняў шчасьцятолькі каб сеяць нянавісць у людзях.над ракою Ціні ў кірунку да Люнгену й Шанхаюпраносяцца пунсовыя сьцягі.адваяваная частка ўскраінынаўсьцяж ужо йдзе перадзел зямлі.
Пад небам адна толькі бельняма зеляніны кіпарысаўатрады ідуць у сьнягохнад імі вежа вяршыняўвецер чырвоныя сьцягі разгорнекалі яны ўздымаюцца празь перавалкуды яны йдуць?да ракі Кан, дзе вецер сьнег вымятаедадзены ўчора загаддзеля шчасьця сялян і рабочыхузяць Чыян.
Чэрвень: векапомныя батальёны атакуюцьусё гнілое і подлаекаб зьвязаць базыліскавяроўкай у дзесяць тысяч аршын даўжынёйна далёкім беразе ракі Канкавалак зямлі зрабіўся чырвонымДякуй за крылыпад камандай Хуа Кун-люёмільён радоснывясёлых рабочых і сялянаўскруцілі Кьяншы як кілімраптоўным ударам па Лян Хумагутны Інтэрнацыяналяк ураган,наляцеў на мяне зь нябёсаў.